het avontuur is begonnen

Nu een aantal dagen aan het echte avontuur begonnen. Ben er nu een week maar het voelt alsof ik hier al veel langer zit.

De afgelopen dagen veel verschillende dingen gezien. Allereerst hebben we gekozen om wat meer low-budget te gaan reizen, aangezien 29 dollar voor een hotel toch wat teveel van het goede was. Dus direct maar naar 3 dollar per persoon per nacht gegaan. Oke, je hebt dan een minimatras en je ligt op kartonnen dozen ipv een lattenbodem, maar het kost niets.

Vervolgens zijn we met de bus naar Quilotoa gegaan. Een plaatsje op 3800 meter hoogte in de middle-of-nowhere. Het vervoer erheen was alleen al de moeite waard. Tijdens de 2 uur durende busreis (voor 1,5 $) gingen we door een fantatisch landschap heen. Overal prachtige uitzichten, enorme bergen, indianen in traditioneel gewaad en overal dieren gewoon langs de weg. En dan niet alleen koeien en schapen zoals in Nederland, maar geiten, kippen, lama's, ezels, honden, en nog veel meer.

Vervolgens naar beneden naar een kratermeer. Pieter had bedacht dat we wel een alternatieve route konden doen: off-trail. Nou dat heb ik geweten, aangezien het aanzienlijk naar beneden ging met overal verzakkingen, rotsen, stenen die loslieten, etc. Op de weg terug begon het ineens enorm te regenen en ons pad veranderde in een modderpad. Dus het was net alsof je door een rivier omhoog moest lopen.

Helaas zat het vervoer een beetje tegen: er was geen bus, en de taxi vroeg 40$ dus zijn we maar terug gegaan, en wel achterin een pickup truck. Mooi om zo staand eens over een hobbelweg te rijden.

De afgelopen 2 dagen zijn we in een wat betere omgeving beland, aangezien het boven op de berg toch wel erg koud was 's nachts (geen verwarming). We zitten nu in Banos, een toeristisch oord waar net 2 maanden geleden een vulkaan is uitgebarsten. Hij rookt nog steeds (mooi gezicht, helaas niet op de foto). Gisteren een tochtje wezen mountain biken, maar het werd meer een uitputtingstocht. We dachten als Nederlanders om eerst even de berg op te fietsen en vervolgens 60km downhill naar een dorpje te fietsen. De tocht naar boven bleek echter bij elke bocht weer langer te worden. Nu weet ik wat die wielrenners voelen als ze naar Alp Duez fietsen. Na 2,5 uur onverhard bergop toch maar naar beneden gegaan om aan de 60km afdaling te beginnen. Dit bleek echter tegen te vallen aangezien er wat "kleine klimmetjes" inzaten. De tocht van ongeveer 60km bleek toen ineens 4,5 uur te duren.

Ben nog nooit in zo'n korte tijd zovaak helemaal kapot geweest: de vulkaan beklimmen, de krater uitkomen in de stromende regen, en 7 uur bergop mountainbiken...

Gelukkig is ons hotel perfect om na het harde werk een biertje te drinken op het dakterras. En uiteraard om te pokeren ;)